,,Artysta performance nadal kojarzony jest zazwyczaj z postacią prowokatora, szamana, czy samozwańczego terapeuty, który gotów jest „pokazywać nam rzeczy, których nie chcielibyśmy oglądać powtórnie, a czasem w ogóle” (RoseLee Goldberg).”
Mandala Performance Festiwal jest cyklicznym, międzynarodowym festiwalem sztuki performance w Polsce. W ciągu 5 lat w wydarzeniu uczestniczyło 80 artystów z 11 krajów: z Wielkiej Brytanii, Niemiec, Japonii, Holandii, Polski, Francji, Białorusi, USA, Portugalii, Szwecji, Kanady.
Pierwszy festiwal odbył się w 2005 r. z inicjatywy Towarzystwa Kultury Czynnej i Galerii Miejskiej we Wrocławiu.
Ideą imprezy jest prezentacja trendów panujących w sztuce performance, rozszerzenie przestrzeni artystycznych poszukiwań, promocja formuły zdarzeń performatywnych, które ułatwiają bezpośredni kontakt z widzem, stwarzają forum dla różnorodnych kreacji z dopuszczeniem technik wykorzystujących ruch, przestrzeń, dźwięk.
Festiwal ma charakter interdyscyplinarny, stał się miejscem konfrontacji różnych, interesujących tendencji artystycznych, wymiany doświadczeń, konfrontacji postaw twórczych.
Tytuł nawiązuje do symboliki mandali jako odbicia chwili obecnej. Taniec, performance to sposoby utrwalenia teraźniejszości.
Performance otwiera się na inne rodzaje sztuki, pozwala im wejść na swoje terytorium, by wspólnie stworzyć nową rzeczywistość. Często łączy poezję, taniec i nowe media.
Ciągle ewoluuje i otwiera nowe pokłady percepcji, stwarza możliwości bezpośredniej komunikacji i konfrontacji. Cechy charakterystyczne sztuki performance to: nieokreśloność, wielość środków, otwartość formy
Sztuka performance znosi powtarzalność teatru i sztuk plastycznych. Często ukazuje zdolność bycia sztuką poprzez którą można trafić do ludzi niezwiązanych z nią, wręcz wykluczonych z kultury. Służy tworzeniu i prowadzeniu wszelkich projektów społecznych. To żywa forma sztuki, jest wyrażeniem swojej postawy wobec świata, przestrzenią ekspresji w której artysta komunikuje się z innymi.
W Niemczech zaczęły się już dyskusje o tym, jak użyć strategii performatywnej sztuki w nauczaniu szkolnym i studiowaniu. Skupiono się nie na teatralności prezentacji, ale na aspekcie prezentacji personalnej . Nauczanie i tworzenie performance są bardzo blisko siebie, twierdzi wykładowca performance art na wielu prestiżowych uczelniach Johannes Deimling.
Artysta - performer ciągle poszukuje nowych możliwości przekazu, wykorzystuje środki choreograficzne, narrację. Dostrzega naszą pierwotną chęć komunikacji, zarówno ze sobą jak i z otaczającym nas światem. Nie trzeba czekać długo na inspirację - wystarczy się dokładnie przyjrzeć rzeczywistości. Każdy dźwięk i ruch, obraz i słowo, współpracują ze sobą , by w ten sposób powstał nowy rodzaj sztuki. W swoich działaniach performerzy werbalizują stany emocjonalne, osobiste wizje. Trudno wymienić w krótkim komentarzu wszystkie źródła inspiracji twórców sztuki akcji, to zarówno malarstwo gestu Jacksona Pollocka, sztuka konceptualna, jak i nowatorski taniec Anny Halprin, Simone Forti, Yvonne Rainer
Tematyka piątej edycji obraca się wokół zjawiska z pogranicza sztuk performatywnych i choreograficznych, pytań o tożsamość, alienację we współczesnym świecie, prezentacji Solo Projektu realizowanego przez Joannę Leśnierowską w Starym Browarze w Poznaniu .
W programie głównym wystąpią artyści, których twórczość w istotny sposób wpływa na wizerunek współczesnej sztuki europejskiej.
Będą imprezy towarzyszące min: spotkania z artystami, panel dyskusyjny:
,, Ciało – Płeć - Tożsamość w sztuce” .
Od 2008 roku głównym organizatorem wydarzenia jest Galeria Miejska we Wrocławiu.
Kurator festiwalu
Adam Kamiński
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz