wtorek, 30 września 2008

Danielle de Picciotto













Polecam: Danielle de Picciotto

Drawings group show with Danielle de Picciotto, Vanessa von Heydebreck and Claudia Ahleringsept. 19 - nov. 2 2008 janine bean gallery torstrasse 154, 10115 berlin, germany www.janinebeangallery.com

Beth Hirsch



http://www.bethhirsch.com/

Beth Hirsch - Early Days


Beth Hirsch is a singer-songwriter from Tampa, Florida, born in 1967 . Hirsch is best known for her collaboration with Air on their critically-acclaimed album Moon Safari. Her first solo album, Early Days, was released in 1999, followed by Titles & Idols in 2001. After a series of collaborations with artists including Pale 3, Jakatta, and D*Note, Hirsch released her third solo album Wholehearted, in 2007.

Polecam: Beth Hirsch


foto - Diane Arbus









































Diane Arbus


Diane Nemerov urodziła się 14 marca 1923 w rodzinie zamożnych nowojorskich Żydów. Jej ojciec - David Nemerov - był właścicielem domu mody Russeks. Rodzina prowadziła wygodne i wystawne życie. W mieszkaniu Nemerovów często wystawiano bankiety dla partnerów w interesach oraz wystawne obiady. Służba, posyłanie dzieci do elitarnych szkół i na prywatne lekcje gry na pianinie – wszystko to wpływało na prestiż rodziny. Diane wychowywana była w "złotej klatce", nie miała kontaktu z nędzą i ludźmi marginesu.
W 1941, w wieku 18 lat, Diane wyszła za mąż za Allana Arbusa – fotografa i początkującego aktora. To on rozbudził w niej pasję fotografowania. W 1947 założyli razem studio fotograficzne. Arbus przez 10 lat robiła zdjęcia dla takich magazynów, jak: Esquire, Harper's Bazaar, New York Times, The Sunday Times Magazine (London), Newsweek. Opublikowała ponad 100 fotografii, głównie portretów i "esejów fotograficznych", które niekiedy uzupełniała własnymi tekstami.
Pod koniec lat 50. Arbus rozeszła się z mężem. Od 1955 studiowała u słynnej fotografki Lisette Model. Podczas tych zajęć wykrystalizował się styl i tematyka zdjęć Diane. Zaczęła fotografować "dziwaków", społecznych "outsiderów". Pokazywała karłów, chorych umysłowo, nudystów czy też drag queens. Mówiła: "Chcę fotografować zło". W 1967 uczestniczyła w wystawie "New Documents" w Museum of Modern Art, w Nowym Jorku. W latach 1970-1971 wykładała w Rhode Island School of Design. Popadała jednak w coraz dłuższe i głębsze depresje. W 1971 popełniła samobójstwo.
Rok po śmierci dzieła Diane pokazano na Biennale w Wenecji – Arbus była pierwszą kobietą, której prace wystawiono w tym miejscu. Diane Arbus to kultowa artystka nurtu fotografii dokumentalnej w drugiej połowie XX wieku. Jej twórczość wywarła ogromny wpływ na ówczesną międzynarodową fotografię i stała się przedmiotem częstych dyskusji.
W 2006 ukazała się w Polsce książka Patricii Bosworth pt. "Diane Arbus. Biografia". W kwietniu 2007 roku miała miejsce światowa premiera filmu na podstawie biografii Bosworth. Rolę Arbus w "Fur" (reż. Steven Shainberg) zagrała Nicole Kidman. W roli drugoplanowej wystąpiła polska aktorka Elżbieta Czyżewska.

Polecam: Diane Arbus


sobota, 27 września 2008

Michael Nyman MOZART 252

MOZART 252
Music Composed by Michael Nyman
This album was designed to celebrate the 250th anniversary of the birth of Mozart in 2006, but it seemed more appropriate to miss the boat, by two years - hence the 252. It could equally have been Mozart 30, since it is 30 years since In Re Don Giovanni originally saw the light of day in 1977 in the very first Campiello Band concert, in the National Theatre foyer. The Campiello Band was born out of the onstage band used for my arrangements of 18th century gondoliers’ songs for Bill Bryden's production of Goldoni's ‘Il Campiell’, which opened the Olivier Theatre in October 1976 and was thus the father of the current Michael Nyman Band.
Two main bodies of Mozart-derived works are presented on Mozart 252; the soundtrack to Peter Greenaway's ‘Drowning by Numbers’ (1988), and songs and duets from ‘Letters. Riddles and Writs’, a TV film developed in 1991 with the director Jeremy Newson as part of BBC2's Not Mozart series, which marked the 200th anniversary of Mozart's death.My “Mozart music” is best understood by reading Pwyll ap Sion's impressive analyses in his book The Music of Michael Nyman:Texts, Contexts and Intertexts (Ashgate, 2007). But, briefly the first Nyman/Mozart collaboration, In Re Don Giovanni effectively samples and remixes the first 16 bars the Catalogue Song from ‘Don Giovanni’, and Revising the Don (a Radio 3 commission for the 250th anniversary) is a lyrical and literal revisiting of In Re.
The ‘Drowning by Numbers’ score is derived, in accordance with Greenaway's strict instructions, entirely from the slow movement of the ‘Sinfonia Concertante’ for violin and viola: Trysting Fields simply 'lists', in order of occurrence and each repeated three times, all the “unprepared” dissonances, (appoggiaturas) from the Mozart piece, and at the end introduces the 8-chord E flat/C minor/A flat/B flat/C min/E flat/A flat/B flat 'rock 'n' roll' sequence which ends the exposition of the movement, and which, along with a kind of retrograde version, is heard throughout Sheep 'n' Tides, Wheelbarrow Walk, Fish Beach and Not Knowing the Ropes (so called because on the ‘Drowning’ soundtrack album it is erroneously called Knowing the Ropes!).
Wedding Tango is built out of a chord-by-chord alternation of both the minor key version (from the very end of the movement) and more familiar major key versions of the 8-chord sequence. Knowing the Ropes, like Trysting Fields is a musical list (though with more conscious structural organization) - this time of a wiggly semiquaver motif, which is threaded through the movement and ends with a grand statement of the theme that is accompanied by the 8-chord sequence in the Mozart original.‘Letters, Riddles and Writs’ deals in general, through texts taken from Mozart’s letters and riddles (the writs have to do with my frequent theft of Mozart's music) with his relationship with his father (O my dear Papa, a remake of O Isis und Osiris from The Magic Flute), with his own mortality (I am an Unusual Thing, which uses the texts from one of the riddles that Mozart wrote and distributed in Vienna during the 1787 Carnival and is based entirely on extract from two of his Haydn quartets) and with his business acumen [Profit and Loss, modeled on In Re Don Giovanni)

POLECAM


POLECAM - YOKO ONO - FLY - CSW


Otwarcie wystawy z udziałem Artystki: 18 września 2008, godz. 18.00. Wystawa czynna do 26 października 2008. Koncepcja wystawy: Yoko Ono. Kurator: Gunnar B. Kvaran, dyrektor Muzeum Sztuki Współczesnej Astrup Fearnley, Oslo. Kurator ze strony CSW: Kaja Pawełek - Wystawa zorganizowana we współpracy: Muzeum Sztuki Współczesnej Astrup Fearnley / Astrup Fearnley Museet for Moderne Kunst, Oslo, Norwegia

YOKO ONO - FLY

Yoko Ono - FLY - obiekty, fotografie, wideo, instalacje.Od ponad pięćdziesięciu lat Yoko Ono jest jedną z czołowych eksperymentalnych i awangardowych artystek - jedną z niewielu kobiet - na międzynarodowej scenie sztuki. W tym czasie była związana z ruchem konceptualnym, performance, Fluxusem i happeningiem, przede wszystkim jednak zawsze była niezależną artystką, która kwestionuje koncepcję sztuki i obiektu artystycznego i która znosi tradycyjne podziały pomiędzy dyscyplinami artystycznymi. Stworzyła odmienny rodzaj relacji z publicznością, zapraszając ją do wzięcia aktywnego udziału w twórczym procesie powstawania dzieła sztuki. W twórczości Yoko Ono spotykają się światy dwóch kultur - Wschodu i Zachodu - które wzajemnie się poszerzają, wzmacniają i pobudzają w ciągłym procesie artystycznej kreacji.Wystawa Fly w założeniu ma zaakcentować kluczowe, decydujące wątki w bogatej i zróżnicowanej karierze artystycznej Yoko Ono. Prezentacja oparta jest na pracach z cyklu Instrukcje, które dotyczą konceptualnych zasad kryjących się za dziełem sztuki, bądź je kwestionują, kwestii partycypacji widzów w jego produkcji i materialnej realizacji, efemeryczności i desakralizacji obiektu sztuki, jednocześnie, posiadając silne odniesienia społeczne i polityczne, wyrażają krytyczną wizję Yoko Ono.Prace prezentowane na ekspozycji - Fly, 1970, 25-minutowy film; Blue Room, 1966; Ex It, 1997; Amaze, 1971; Wish Tree, 1997; Telephone piece for Warsaw, 2008; Fly, 1963 oraz Memory Paintings, 2008 - zostały wybrane na wystawę w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie przez artystkę.Prace zaprezentowane zostaną zarówno w przestrzeniach galerii CSW Zamek Ujazdowski, jak i w przestrzeni publicznej Warszawy.
http://csw.art.pl/

MM











Michel Schneider, ur. 1944, jest człowiekiem wszechstronnie wykształconym. Absolwent prestiżowej ENA (Ecole Nationale d'Administration), muzykolog, psychoanalityk, znawca makroekonomii i polityki. Jest felietonistą Le Point, psychoanalitykiem oraz poświęca się pisarstwu.
Z powodzeniem mierzy się zarówno z esejem, dokumentem, jak i z fikcją, czego najlepszym przykładem jest właśnie Marilyn, ostatnie seanse. Jest autorem 16 książek, w których porusza takie tematy jak muzyka, psychoanaliza, życie publiczne, kultura i polityka oraz literatura. W jego twórczości wyraźnie widać fascynację życiem sławnych ludzi, głównie muzyków i pisarzy. Często sięga po formę fabularyzowanej biografii czy powieści biograficznej, osiągając mistrzostwo właśnie w książce o Marilyn Monroe. Jego wielką pasją jest psychoanaliza, w perspektywie której przedstawia wszystkie inne dziedziny swoich zainteresowań. Jak sam mówi w wywiadach, psychoanaliza jest dla niego raczej opowieścią o tym, czym jest człowiek i jak mogłoby wyglądać jego życie.

POLECAM : Michel Schneider ,,Marilyn, ostatnie seanse"


Niezwykła i zaskakująca zarazem książka o tajemnicy Marilyn Monroe. Zaskakująca - bo ujawnia nieznane szczegóły z życia aktorki; autor korzystał między innymi z taśm, które Monroe nagrywała dla swojego psychoanalityka, cytuje jej nieznane dotąd listy (np. do Anny Freud). Z książki dowiemy się między innymi, dlaczego w filmach Marilyn mówiła szeptem, a także jak przygotowywała się na jedno z pierwszych spotkań z Kennedym...Niezwykła - bo napisana w oryginalny sposób; nie jest to ani kolejna powieść, ani biografia, Schneider stworzył zupełnie nowy gatunek łączący elementy fikcji i dokumentu, dzięki czemu tekst czyta się tak, jakby oglądało się film - nic zresztą dziwnego; tłem książki jest Hollywood lat 50. i 60., a przez jej karty przewija się cała plejada znakomitości i gwiazd tamtego czasu (m.in. Truman Capote, Vladimir Nabokov, Clark Gable, Yves Montand).Schneider, choć ukazuje nieznane fakty z życia Monroe, nie stosuje tanich chwytów ani nie ucieka się do sensacji. Książka napisana jest z dużą kulturą i klasą - nieprzypadkowo znalazła się w ścisłej czołówce powieści nominowanych do nagrody Goncourtów w 2006 roku, a prawa do jej wydania zostały zakupione przez najbardziej prestiżowe wydawnictwa na świecie.

Atuty sztuki